Önemli Not:Aşağıdaki yazıda ciddiyeti korumak için anlamını bilmediğim ve çoğunun osmanlıda pazar alış- verişi sırasında kullanıldığını düşündüğüm kelimeler ve bolca 3 nokta vardır mazur görün...
çocuktuk...daha ergenliğin iğrenç sivilceleri bir tokat gibi suratımızda patlamıyordu...çocuktuk ...hayatta yalnız 2 duyguya yer vardı; şaşkınlık ve mutluluk...çocuktuk ve en güzeli bunun farkında değildik ve birgün o çıkageldi, bize aşkı, cesareti, amacımıza ulaşmak için savaşmayı, ve galiba bide hayvan sevgisini öğreten yegane şey; POKEMON! getikeçımol lafı dillere pelesenk(evet pelesenk) olmuştu. onların seslerini çıkarıp etrafta vahşi hayvanlar gibi dolaşıyorduk. erkeklerle kızların birleştiği nadir konulardan biriydi. kısacası dünya onunla daha güzeldi. ve birgün olanlar oldu...biri atladı ve bir linç girişimi başladı...pencereden atlayan çocuğun rivayetlere göre pokemondan etkilendiği ve yine rivayetlere göre atlarken Pikaçuuu diye bağırdığı söylendi. ve bu herşeyin sonunu getirdi...önce bizim sadece yatmakta diretip zorla izlediğimiz sonra izlerken uyuyakaldığımız çok ciddi amcaların olduğu haber programları bunu tartışır oldu. sonra aileler diziyi yasakladı. ve en sonunda korkulan oldu; pokemon hayatımızdan sökülüp alındı...o zaman yoldan gelip geçen insanların bacağına yapışıp haykırmak istedim "pikachu uçmaz, pikachu uçmaz" diye. ama yapamadım acımı içime gömdüm. büyüdüğümde anladım ki bu olayın arkasında gizli güçler vardı(sanırım israil gibi bişey) ve gerektiğinde pikachuyu bile uçurabiliyorlardı. bu kadar büyük bir güce karşı tek başıma savaşamazdım. bende bu blog sayesinde kendimi sizlere açtım.
bu arada 2, 3 güne kadar başka yazı yazmazsan polise haber verin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder